VAKANTIEE (maar nu alweer aan het werk)

Geschreven door Elise

Ha lieve mensen in Nederland! Hier weer een update uit het heerlijke warme en zonnige Malawi. Vorige week waren Lisanne haar ouders en mijn vriend een weekje hier om ons op te zoeken en we kunnen enorm dankbaar zeggen dat we het allebei enorm goed hebben gehad! Lisanne en haar ouders zijn eerst naar het safaripark in Liwonde geweest en daarna naar het Malawi lake in het plaatste Cape Maclear en ik en mijn vriend Jeroen hebben hetzelfde gedaan maar dan in omgekeerde volgorde. We hebben dus praktisch hetzelfde beleefd 😉. Allebei olifanten van een paar meter afstand bewonderd, in bekken van de nijlpaarden gekeken, gesmolten bij het zien van de baby hertjes en baby pumba’s en bij het snorkelen in het meer de prachtige blauwe malawiaanse visjes gezien. Daarnaast hebben we natuurlijk heerlijk bijgekletst, het dorp en het ziekenhuis van Nkhoma laten zien en ze voorgesteld aan onze Malawiaanse vrienden. Deze ontzettend fijne week vloog helaas voorbij en met tranen in onze ogen hebben we onze geliefde(n) weer uitgezwaaid.

En toen moesten we weer echt even schakelen naar het leven hier en het werken in het ziekenhuis. Op de medical ward zijn weer een paar Malawiaanse nursing students gekomen, dus dat betekent: meer handen, maar ook meer chaos en minder overzicht. We proberen altijd de namen van alle nursing students te onthouden, maar deze lichting heeft het ons wel erg moeilijk gemaakt: Plaxeeds, Pheetis, Phaninja en Nakhonja (ofzoiets). Maar met onze creatieve ezelsbruggetjes als: plakziet, feutus, papa ninja en snackhondje komen we er wel uit!

Deze week hebben we allebei op de medical ward geprobeerd de zorg voor de hele afdeling goed te coördineren: Lisanne op de female ward en ik op de male ward. Dit betekent: lijstjes maken, overzicht bewaren, delegeren en goed communiceren met onze Malawiaanse collega’s. En met trots kunnen we vermelden dat dit naar omstandigheden heel goed ging. Op donderdag waren wij allebei druk aan het werk en na een poosje kwamen we erachter dat alle verpleegkundigen en studenten weg waren. Maar omdat we allebei het overzicht hadden voelden wisten we dat we het met z’n tweeën ook konden. Leuk om te merken dat we daarin echt gegroeid zijn. Op het begin van onze stage hier zouden wij namelijk echt schrikken en in paniek raken als we opeens alleen verantwoordelijk waren voor 25 patienten, maar nu zijn we erachter gekomen dat wij dat gewoon kunnen.

Even een heugelijk feitje tussendoor: wij zijn officieel over de helft van onze tijd hier!!! Nog maar 10 weken en dan stappen wij ook weer op het vliegtuig naar Nederland. (We kunnen ons het haast niet voorstellen). Maar stiekem duurt dat ook nog heel erg lang en hebben wij ook nog heel veel leuke dingen op de planning staan hier, zoals werken op de kinderafdeling en de eerste hulp, sinterklaas en kerst vieren, spelletjes spelen met nursing students, naar Blantyre en Zomba en natuurlijk lekker aan onze schoolopdrachten werken (dat laatste vinden we iets minder leuk 😉).

Verder zijn we deze week naar nursing college geweest en hebben daar met de nursing students uit Malawi bijgekletst en daar nsima gegeten (dat is een soort maispap, smaakt nergens naar maar vult wel). De mannen zijn daar goed opgevoed, want we zijn netjes door hun thuisgebracht omdat het pikdonker was buiten. Zterdag zijn we met de Duitse meiden, een Amerikaanse verpleegkundige en een Luxemburgse oogspecialist naar Lilongwe gegaan om daar in een zwembad te gaan zwemmen. Het was erg gezellig en het was (iets te) heerlijk weer en we zijn perongeluk dan ook een beetje verbrand.

Inmiddels zitten we alweer 2 dagen zonder water (nieuw record) dus we zijn nu regendansjes aan het doen, zodat met het regenwater de wc weer kunnen doorspoelen en de berg afwas mee kunnen doen. De mieren hier hebben trouwens nu ook een enorme familiebijeenkomst in de keuken en in het speciaal op onze afwas. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd denken we dan maar. Het regenseizoen begint ook bijna en daar kijken we naar uit! Hopelijk kunnen we dan ’s avonds eindelijk zonder ventilator avondeten en hoeven we niet meer liters water naar binnen te werken omdat we anders uitdrogen. Maar dat is voor later. Nu gaan we weer snel naar de medical ward om onze shift af te maken!

Tionana!