3 baby's, een heldin en 'n flinke klim

Geschreven door Lisanne

Liebe Leute,

Terwijl Elise een heerlijk dinertje in elkaar aan het draaien is, heb ik de eer aan een verhaaltje voor jullie te beginnen. Er is stiekem toch best veel gebeurt afgelopen week, maar –spoiler alert- ik kan oprecht met een dankbaar hart terugkijken én vooruit kijken.

Deze week hebben we veel kunnen leren op de surgical ward. Het fijne is, dat we zodra we niets te doen hebben Chichewa kunnen leren. Zo kunnen we toch een beetje omgaan met onze drang om continu nuttig bezig te zijn op stage. We zijn altijd driftig aan het schrijven in onze persoonlijke woordenboekjes en maken iedereen aan het lachen als we onze ingestudeerde zinnetjes stotterend voorlezen.

We kwamen er onder andere achter dat de verpleegkundige in veel gevallen de hele procedure rondom de operatie moet uitleggen aan de patiënten. Nu is dat vrij lastig als je zelf nog geen (vergelijkbare) operatie gezien hebt, dus hebben we maar gauw geregeld dat we dinsdag en donderdag op de OK mee mochten kijken. Wat een ervaring was dat! Dinsdag zagen eerst een verwijdering van de prostaat, toen verwijdering van de testes en daarna 3 keizersnedes. Het was bizar, bijzonder en onwerkelijk om te zien hoe de chirurg de patiënten laag voor laag ‘opende’. Af en toe moesten we toch echt even wegkijken, diep ademhalen of even gaan zitten. (Gelukkig heeft de operatiekamer het mooiste uitzicht van het hele ziekenhuis.) De keizersneden waren een absoluut hoogtepunt: een ieniemienie baby’tje de buik uit zien komen is echt een wonder. Soms was het erg spannend omdat de baby niet direct huilde, maar alle 3 de babys waren gezond en ze waren niet de enige die wat traantjes lieten.

Woensdag hoorden we dat één van de patiënten (van 2,5 jaar oud) niet geopereerd kon worden omdat ze geen bloeddonor had en een laag Hb. Ze moest een huidtransplantatie ondergaan nadat ze flink verbrand was. Geen van de familieleden die hier waren had bloedgroep O+ en iets als een bloedbank bestaat niet in Malawi. Ze zou moeten wachten tot andere familieleden hier naartoe konden komen. Elise heeft bloedgroep O+ en vroeg direct of het mogelijk was om haar bloed te doneren. Dat heeft deze heldin vervolgens gedaan en mocht de rest van de dag vrij nemen om een beetje bij te komen.

Donderdag hebben we twee TURP-operaties (google vooral even!) mogen zien: ontzettend fascinerend en leerzaam, zeker omdat aardig wat mannen op onze afdeling deze operatie hebben ondergaan. Dezelfde dag namen we afscheid van 17 (!) Malawiaanse tweedejaarsstudenten die bij ons op de afdeling stage liepen  en weer naar een nieuwe plek gingen. We besloten daarom woensdag om onze koekjesfabriek weer te openen en een flinke lading te bakken als bedankje voor de afgelopen twee weken. We vinden het oprecht jammer dat we deze mensen moeten gaan missen, want we hebben leuke contacten opgedaan. Komende maandag zullen we dus weer veel nieuwe gezichten zien; de volgende groep staat al weer klaar. ’s Avonds gingen we eten bij een Nederlands stel (tropenarts en docent computerles op de basisschool) dat we niet eerder ontmoet hadden. Pompoensoep, breekbrood, en een salade met geroosterde walnoot maakten dat we ons super rijk en luxe voelden. We deden ’s avonds een (pittige) Bijbelstudie in het Engels met een aantal ‘Long termers’. We leren steeds meer fijne mensen kennen hier!

Vrijdag is onze thuis-werk-dag: we hebben natuurlijk ook gewoon onze opdrachten om aan te werken. In de middag kregen we helaas heel verdrietig en bizar nieuws te horen: er is een verschrikkelijk ongeluk gebeurd, vlakbij Nkhoma. Een minibusje met rond de 17 passagiers heeft een botsing gehad met een zware truck. De schatting is nu dat er 12 doden zijn, waaronder een zwangere vrouw en veel kinderen die onderweg waren van school naar huis. De Duitse meiden in het Guesthouse (Anna en Tanja) werken op de basisschool hier, waar de kinderen van in dit busje zaten. Het komt erg dichtbij dus en voelt erg oneerlijk. Een hele gekke middag en avond dus. We hebben gelukkig samen kunnen bidden voor alle betrokkenen.

Vandaag (zaterdag) was erg fijn. We zijn de Nkhoma Mountain opgeklommen samen met 4 Nederlandse geneeskunde studenten, 2 Malawiaanse ziekenhuismedewerkers en een Amerikaanse verpleegkundige die gisteren aangekomen is. Het laatste stuk was behoorlijk steil en best eng soms, maar samen ben je sterk. Helaas ging een flinke zwerm vliegende torren ook mee tot aan de top. We hebben daarom maar wat korte ‘schud ze weg’-dansjes gedaan. Het uitzicht was mistig, maar toch konden we zien hoe mooi het was. Het was een erg leuke en warme ochtend (2 uur heen en 2 uur terug). We maakten wentelteefjes van oud brood, zagen nu echt alle hoeken van de markt en kochten genoeg groenten voor misschien wel 2 weken.

Er is nog zoveel meer te vertellen (we hebben al een week stroom, reflecteren heerlijk veel, zijn nog lekker leergierig en zo blij met onze huisgenoten en spelletjesavonden en andere ontmoetingen), maar:

Blij, vermoeid, voldaan en een klein beetje verbrand zoeken we dan nu echt ons bedje op. Slaap lekker Nederland!